Στη γωνία της Δορυλαίου, το Fish Market αστράφτει ολόλευκο σαν καλοκαίρι και νησί, αλλά δεν σου κάνει καθόλου Αιγαίο. Με έναν δικό του τρόπο σε διακτινίζει κάπου στη Νότια Γαλλία, κάπως βοηθά και η επιλογή της νοτιογαλλίδας καρέκλας. Κάτι στον αέρα του, σαν να σου κλείνει το μάτι ότι εδώ δεν ήρθες για να φας άλλη μια σαρδέλες στα κάρβουνα. Κοιτάζοντας στο εσωτερικό, διακρίνεις τον πάγκο του ψαρά, ναι, ο Γιάννης πρώτα έκανε «όνομα» στο ψάρι με ένα ιχθυοπωλείο στους Αμπελοκήπους πριν έρθει εδώ. Στο οποίο «εδώ» η παράδοση συνεχίζεται και όσο εσύ διαβάζεις το μενού, πελάτες μπαινοβγαίνουν να ψωνίσουν για το σπίτι ολόφρεσκο ψαράκι ή ψαρούκλα, από την Καβάλα, τη Χίο, την Κύμη Ευβοίας και κάθε ψαρότοπο του Αιγαίου. Στο μεταξύ, έχεις λιγουρευτεί μια σπαρταριστή σκορπίνα βαρβάτη και την ονειρεύεσαι ψητή στα κάρβουνα και άνευ λαδολέμονο. Οπότε, σε πιάνει κάτι σε μούτρωμα όταν διαβάσεις τις ασιατικές επιρροές του μενού. Όταν γευτείς, όμως, την πρώτη κουταλιά μιας ψαρόσουπας με κάρυ, λέμονγκρας, γάλα καρύδας και φρέσκο κόλιανδρο, έχεις αυτόματα ερωτευτεί τον σεφ και την Ασία ολόκληρη. Μέσα στην πολυφωνία της εποχής, για να αποτυπωθεί στη μνήμη σου ένα εστιατόριο, πρέπει άσβεστη να αφήσει στον ουρανίσκο σου, μια γεύση. Αυτή η ψαρόσουπα είναι η αιτία που προσωπικά και διακαώς θα επιστρέφω εδώ. Ωστόσο, και επειδή μου είχε καρφωθεί η σκορπίνα στο κεφάλι, τη ζήτησα ψητή και πολύ ευτυχώς, το σέρβις με οδήγησε σε ένα φιλέτο μπακαλιάρου με μαύρη τεμπούρα, τσιπς πατάτας και αγιολί, ψάρι αιθέριο και τραγανό, νοστιμιά ανάμεσα σε δυο διαφορετικές υφές, η πιο ευτυχής συνύπαρξη ανάμεσα στη Γαλλία, το Αιγαίο και την Ασία, κομψοτέχνημα μέσα στο πιάτο που σου θυμίζει βότσαλο ή κάτι σε έργο τέχνης τέλος πάντων. Και το αποσούρουπο έλαμψε αίφνης σαν Κυανή Ακτή, με τα στρείδια να έρχονται πάνω σε τριμμένο πάγο με τέσσερις διαφορετικές σάλτσες σε δοκιμαστικό σωλήνα, πίσω Ιαπωνία, διαλέξαμε το ψάρι που ορεχτήκαμε σασίμι και μετά πεταχτήκαμε στο αόριστο, πλην πεντανόστιμο φιούζιον σύμπαν με τα μύδια, που σοτάρονται με σκόρδο, τσίλι, φιμέ ψαριού και λάδι κόλιανδρου. Εξαιρετικό και το σούσι και το σασίμι, διότι μόνον ο λαχταριστός πάγκος με την πρώτη ύλη να σε κοιτά κατάματα μπορεί να εγγυηθεί την απόλυτη φρεσκάδα. Τον Βασίλη Μητσοτάκη, ο οποίος είναι νεότατος και σεφ, δεν τον γνώριζα. Δοκιμάζοντάς τον σκέφτηκα πόσο άδικο να ξέρουμε ως διάσημους, μάγειρες που δεν φτάνουν ούτε στο νυχάκι της τεχνικής και της νοστιμιάς του. Καθότι, δεν είναι διόλου εύκολη η τελειότητα όταν πρέπει να μαγειρέψεις μια γεύση της οποίας δεν μιλάς τη γλώσσα. Κάντε τώρα την κράτησή σας μέσω e-table και κερδίστε μοναδικά προνόμια και εκπτώσεις!